آنچه باید بدانید درباره ایمپلنت های دندانی بدانید

ایمپلنت های دندانی ابزارهای پزشکی هستند که از طریق جراحی در فک کاشته می شوند تا توانایی جویدن یا ظاهر فرد را بازیابی کنند. آنها از دندان های مصنوعی (جعلی) مانند تاج، بریج یا دندان مصنوعی پشتیبانی می کنند.

هنگامی که دندانی به دلیل آسیب یا بیماری از دست می‌رود، فرد می‌تواند عوارضی مانند از دست دادن سریع استخوان، گفتار ناقص یا تغییر در الگوهای جویدن را تجربه کند که منجر به ناراحتی می‌شود. جایگزینی دندان از دست رفته با ایمپلنت دندان می تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی و سلامت بیمار را بهبود بخشد.

سیستم های ایمپلنت دندانی شامل بدنه ایمپلنت دندان و اباتمنت ایمپلنت دندانی است و ممکن است شامل یک پیچ ثابت کننده اباتمنت نیز باشد. بدنه ایمپلنت دندان با جراحی در استخوان فک به جای ریشه دندان قرار می گیرد. اباتمنت ایمپلنت دندان معمولاً توسط پیچ فیکساتور اباتمنت به بدنه ایمپلنت متصل می شود و از طریق لثه به داخل دهان امتداد می یابد تا از دندان مصنوعی متصل شده حمایت کند.

مزایا و خطرات

ایمپلنت های دندانی می توانند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی و سلامت فردی که به آن نیاز دارند را بهبود بخشند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است عوارضی رخ دهد. عوارض ممکن است به زودی پس از کاشت ایمپلنت دندان یا خیلی دیرتر رخ دهد. برخی از عوارض منجر به شکست ایمپلنت می شود (معمولاً به عنوان شلی یا از دست دادن ایمپلنت تعریف می شود). شکست ایمپلنت می تواند منجر به نیاز به روش جراحی دیگری برای تعمیر یا جایگزینی سیستم ایمپلنت شود.

مزایای ایمپلنت دندان:

توانایی جویدن را بازیابی می کند

ظاهر آرایشی را بازیابی می کند

به جلوگیری از کوچک شدن استخوان فک به دلیل از دست دادن استخوان کمک می کند

سلامت استخوان و لثه های اطراف را حفظ می کند

به ثابت نگه داشتن دندان های مجاور (نزدیک) کمک می کند

کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.

سوالات زیادی درباره مدت زمان ایمپلنت پرسیده می شود که باید گفت بین 3 تا 6 ماه زمان می برد.

روش هایی که ایمپلنت های دندانی از نظر ایمنی ارزیابی می شوند

سیستم‌های ایمپلنت‌های دندانی معمولاً از موادی ساخته می‌شوند که از استانداردهای اجماع بین‌المللی سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO) یا ASTM International پیروی می‌کنند. این استانداردها جزئیاتی در مورد آنچه که یک ماده ایمن را می سازد، دارند. اکثر سیستم های ایمپلنت دندان از تیتانیوم یا اکسید زیرکونیوم ساخته شده اند. گاهی اوقات از مواد دیگری مانند آلیاژهای طلا، آلیاژهای مبتنی بر کبالت، آلیاژهای تیتانیوم یا مواد سرامیکی استفاده می شود. پروفیل های ایمنی این مواد به خوبی شناخته شده است.

سیستم های ایمپلنت دندانی بر اساس استانداردهای اجماع بین المللی ارزیابی می شوند. آزمایش زیست سازگاری، برای نشان دادن اینکه تماس بدنی با دستگاه باعث ایجاد عوارضی مانند تحریک یا واکنش آلرژیک نمی‌شود، بخشی از ارزیابی است که به اطمینان از ایمن بودن مواد موجود در سیستم ایمپلنت دندان کمک می‌کند و هنگام کاشت در افراد عوارض جانبی ایجاد نمی‌کند.

برای اینکه تولیدکنندگان سیستم های ایمپلنت دندانی را در ایالات متحده به بازار عرضه کنند، ابتدا باید به FDA نشان دهند که سیستم هایشان به اندازه سیستم های ایمپلنت دندانی موجود در بازار ایمن و موثر است.

توصیه هایی برای بیماران

قبل از انتخاب ایمپلنت دندان، با ارائه دهنده دندانپزشک خود در مورد مزایا و خطرات احتمالی و اینکه آیا کاندیدای این روش هستید یا خیر صحبت کنید.

مواردی که باید در نظر بگیرید:

 سلامت کلی شما عامل مهمی در تعیین اینکه آیا شما کاندید مناسبی برای ایمپلنت دندان هستید، مدت زمان بهبودی آن و مدت زمانی که ایمپلنت ممکن است در جای خود بماند، است.

از ارائه دهنده دندانپزشک خود بپرسید که چه مارک و مدلی از سیستم ایمپلنت دندان استفاده می شود و این اطلاعات را برای سوابق خود نگه دارید.

سیگار ممکن است روند بهبودی را تحت تاثیر قرار دهد و موفقیت طولانی مدت ایمپلنت را کاهش دهد.

روند بهبودی بدن ایمپلنت ممکن است چندین ماه یا بیشتر طول بکشد، در این مدت شما معمولاً یک اباتمنت موقت به جای دندان دارید.

بعد از عمل ایمپلنت دندان

 دستورالعمل های بهداشت دهان و دندان را که توسط متخصص دندانپزشکی به شما داده شده است را با دقت دنبال کنید. تمیز کردن منظم ایمپلنت و دندان های اطراف برای موفقیت طولانی مدت ایمپلنت بسیار مهم است.

ویزیت های منظم را با ارائه دهنده دندانپزشک خود برنامه ریزی کنید.

اگر ایمپلنت شما شل یا دردناک است، فوراً به دندانپزشک خود اطلاع دهید.