ارز دیجیتال چیست ؟
ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. به آن پول دیجیتال، پول الکترونیک، ارز الکترونیکی یا سایبرنقد نیز می گویند.
ارزهای دیجیتال، ارزهایی هستند که فقط با رایانه یا تلفن همراه قابل دسترسی هستند، زیرا فقط به صورت الکترونیکی وجود دارند. ارزهای دیجیتال معمولی نیازی به واسطه ندارند و اغلب ارزان ترین روش برای معامله ارز هستند.
همه ارزهای دیجیتال ارزهای دیجیتال هستند، اما همه ارزهای دیجیتال رمزارز نیستند.
برخی از مزایای ارزهای دیجیتال این است که امکان انتقال یکپارچه ارزش را فراهم می کنند و می توانند هزینه های تراکنش را ارزان تر کنند. برخی از معایب ارزهای دیجیتال این است که می توانند برای تجارت بی ثبات باشند و مستعد هک شدن هستند.
آشنایی با ارز دیجیتال
ارزهای دیجیتال ویژگی فیزیکی ندارند و فقط به صورت دیجیتال در دسترس هستند. تراکنش های مربوط به ارزهای دیجیتال با استفاده از رایانه یا کیف پول الکترونیکی متصل به اینترنت یا شبکه های تعیین شده انجام می شود. در مقابل، ارزهای فیزیکی مانند اسکناس و سکه های ضرب شده، ملموس هستند، به این معنی که دارای ویژگی ها و ویژگی های فیزیکی مشخصی هستند. تراکنش‌های مربوط به چنین ارزهایی تنها زمانی امکان‌پذیر می‌شوند که دارندگان آنها دارای مالکیت فیزیکی این ارزها باشند.
ارزهای دیجیتال دارای کاربرد مشابه ارزهای فیزیکی هستند. می توان از آنها برای خرید کالا و پرداخت هزینه خدمات استفاده کرد. آنها همچنین می توانند استفاده محدودی را در میان برخی از جوامع آنلاین مانند سایت های بازی، پورتال های قمار یا شبکه های اجتماعی پیدا کنند.
ارزهای دیجیتال همچنین تراکنش های فوری را امکان پذیر می کنند که می توانند به طور یکپارچه در سراسر مرزها انجام شوند. برای مثال، این امکان برای شخصی که در ایالات متحده مستقر است می‌تواند با ارز دیجیتال به طرف مقابل ساکن سنگاپور پرداخت کند، مشروط بر اینکه هر دو به یک شبکه متصل باشند.
بیشتر بخوانید: برای دریافت جدیدترین اخبار ارز های دیجیتال به ارز بانو مراجعه کنید.
ویژگی های ارزهای دیجیتال
همانطور که قبلا ذکر شد، ارزهای دیجیتال فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند. معادل فیزیکی ندارند.
ارزهای دیجیتال می توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند. ارز فیات که به شکل فیزیکی وجود دارد، یک سیستم متمرکز تولید و توزیع توسط بانک مرکزی و سازمان‌های دولتی است.
ارزهای دیجیتال برجسته مانند بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از سیستم های ارز دیجیتال غیرمتمرکز هستند.
ارزهای دیجیتال می توانند ارزش را انتقال دهند. استفاده از ارزهای دیجیتال مستلزم تغییر ذهنی در چارچوب موجود برای ارزها است، جایی که آنها با معاملات خرید و فروش کالا و خدمات مرتبط هستند. با این حال، ارزهای دیجیتال این مفهوم را گسترش می دهند.
به عنوان مثال، یک توکن شبکه بازی می تواند عمر یک بازیکن را افزایش دهد یا قدرت های فوق العاده ای برای آنها فراهم کند. این معامله خرید یا فروش نیست، بلکه بیانگر انتقال ارزش است.
انواع ارزهای دیجیتال
ارز دیجیتال یک اصطلاح فراگیر است که می تواند برای توصیف انواع مختلف ارزهای موجود در حوزه الکترونیکی استفاده شود. به طور کلی، سه نوع مختلف ارز وجود دارد:
ارزهای رمزنگاری شده
کریپتوکارنسی ها ارزهای دیجیتالی هستند که از رمزنگاری برای ایمن سازی و تایید تراکنش ها در یک شبکه استفاده می کنند. همچنین از رمزنگاری برای مدیریت و کنترل ایجاد چنین ارزهایی استفاده می شود. بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از ارزهای دیجیتال هستند. بسته به حوزه قضایی، ارزهای دیجیتال ممکن است تنظیم شوند یا نباشند.
ارزهای رمزنگاری شده به عنوان ارزهای مجازی در نظر گرفته می شوند زیرا مقرراتی ندارند و فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند.
ارزهای مجازی
ارزهای مجازی، ارزهای دیجیتال غیرقانونی هستند که توسط توسعه دهندگان یا یک سازمان موسس متشکل از سهامداران مختلف درگیر در فرآیند کنترل می شوند. ارزهای مجازی را نیز می توان به صورت الگوریتمی توسط یک پروتکل شبکه تعریف شده کنترل کرد. نمونه ای از ارز مجازی یک توکن شبکه بازی است که اقتصاد آن توسط توسعه دهندگان تعریف و کنترل می شود.
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) ارزهای دیجیتالی تنظیم شده ای هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می شوند. CBDC می تواند مکمل یا جایگزینی برای ارز سنتی فیات باشد. برخلاف ارز فیات که به دو صورت فیزیکی و دیجیتالی وجود دارد، یک CBDC صرفا به شکل دیجیتالی وجود دارد. انگلستان، سوئد و اروگوئه چند کشوری هستند که در حال بررسی برنامه‌هایی برای راه‌اندازی نسخه دیجیتالی ارزهای فیات بومی خود هستند.
ترجمه شده از وبسایت: investopedia.com