پول چیست؟
شاید خیلی از اقتصاد بدانیم و یا اصلا ندانیم اما یکی از المان‌های اصلی هر اقتصاد با نام "پول" برای برخی هنوز ناشناخته مانده است. پول باعث تحرک اقتصاد در جهان است. اقتصادها وابسته به استفاده از پول برای مبادله محصولات و خدمات هستند و اقتصاددانان محل ایجاد و ارزش آن را تعریف می کنند. در این پست ویژگی‌های چند وجهی پول را ارائه می‌کنم.
موارد کلیدی
- پول وسیله مبادله است؛ و به مردم اجازه می دهد آنچه را که برای زندگی نیاز دارند بدست آورند.
- مبادله کالا به کالا و استفاده از طلا و سایر فلزات گرانبها یکی از روش‌های مبادله قبل از ایجاد پول در گذشته بود.
- پول به تنهایی ارزش دارد زیرا برای اکثر مردم ارزش چیزی را نشان می‌دهد.
- پول فیات که از طرف دولت صادر می شود و کالای فیزیکی آن را پشتیبانی نمی‌کند بلکه دولت صادرکننده باعث اعتبار آن است.
پول، وسیله مبادله
قبل از توسعه یک ابزار مبادله ای - یعنی پول - مردم برای بدست آوردن کالاها و خدمات مورد نیاز خود مبادله می‌کردند. دو نفر، هر یک از کالاهای دیگری را که دیگری می‌خواست، در اختیار داشتند و برای تجارت توافق می‌کردند.
با این حال، اشکال اولیه مبادلات تجاری قابلیت انتقال و تقسیم پذیری را نداشت که تجارت را کارآمد کند. به عنوان مثال، اگر کسی گاو داشت اما به موز احتیاج داشت، باید کسی را پیدا کند که نه تنها موز بلکه تمایل به گوشت نیز داشته باشد. اگر آن شخص، کسی را پیدا کند که به گوشت احتیاج دارد اما موز ندارد و فقط می‌تواند سیب زمینی عرضه کند چه؟ برای تهیه گوشت، آن شخص باید شخصی را پیدا کند که موز داشته باشد و سیب زمینی بخواهد و غیره.
عدم انتقال مبادله کالا برای کالاها خسته کننده، گیج کننده و ناکارآمد بود. اما مشکلات اینجا به پایان نمی رسد. حتی اگر فرد کسی را پیدا کند که با او گوشت را با موز مبادله کند، ممکن است یک دسته موز ارزش یک گاو کامل را نداشته باشد. چنین معامله ای نیاز به توافق و ابداع روشی برای تعیین میزان ارزش موز برای قسمتهای خاصی از گاو دارد.
پول کالایی این مشکلات را حل کرد. پول کالایی نوعی کالاست که به عنوان ارز عمل می کرد. به عنوان مثال ، در قرن هفدهم و اوایل قرن 18 ، استعمارگران آمریکایی در معاملات از پوست و ذرت خشک استفاده می کردند . این کالاها که دارای ارزشهای عمومی پذیرفته شده بودند ، برای خرید و فروش چیزهای دیگر استفاده می شد. کالاهایی که برای تجارت مورد استفاده قرار می‌گرفتند دارای ویژگی های خاصی بودند: کالاهای مورد نظر آنها بسیار مورد توجه و در نتیجه ارزشمند بودند ، اما همچنین با دوام ، قابل حمل و به راحتی قابل نگهداری بودند.
مثال پیشرفته تر دیگر از پول کالاها، فلز گرانبهایی مانند طلا است. برای قرن ها از طلا برای تهیه ارز کاغذی استفاده می‌شد - تا دهه 1970 برای مثال در مورد دلار آمریکا ، این بدان معنی بود که دولت های خارجی می توانستند دلارهای خود را بگیرند و آنها را با نرخ مشخص شده با طلا مبادله کنند.
آنچه جالب است این است که، بر خلاف پوست و ذرت خشک شده (که می توان به ترتیب برای لباس و غذا استفاده کرد) ، طلا بسیار گرانبها است زیرا مردم آن را می‌خواهند. این لزوماً مفید نیست - شما نمی توانید طلا بخورید ، و باعث گرم شدن شما در شب نمی شود، اما اکثر مردم فکر می کنند این زیبا است و دیگران می دانند که این زیبا است. بنابراین، طلا چیزی است که ارزش دارد. بنابراین ، طلا به عنوان عامل فیزیکی ثروت براساس برداشت مردم عمل می کند. این رابطه بین پول و طلا بینشی در مورد چگونگی به دست آوردن ارزش پول به عنوان نماینده چیز ارزشمند فراهم می کند.
تصورات همه چیز را ایجاد می کنند
نوع دوم پول ، پول فیات است که نیازی به پشتوانه کالای فیزیکی ندارد. در عوض، ارزش ارزهای فیات توسط عرضه و تقاضا و ایمان مردم به ارزش آن تعیین می‌شود به عبارتی این پول به واسطه حکومت تضمین می‌شود. پول فیات به این دلیل توسعه یافت که طلا یک منبع کمیاب بود و اقتصادهای درحال رشد که همیشه در حال رشد بودند، نمی توانستند به اندازه کافی برای تأمین نیازهای ارزی خود طلا استخراج کنند.برای یک اقتصاد در حال رشد ، نیاز به طلا برای دادن ارزش بسیار ناکارآمد است، به ویژه وقتی ارزش آن واقعاً توسط ادراک افراد ایجاد می شود.
پول فیات به عامل درک مردم از ارزش تبدیل می شود. اقتصادی که در حال رشد است موفق به تولید چیزهای دیگری می شود که برای خود و سایر اقتصادها ارزشمند است. هرچه اقتصاد قویتر باشد ، پول آن قویتر خواهد بود و بالعکس. با این حال ، درک مردم باید توسط اقتصادی پشتیبانی شود که می تواند محصولات و خدمات مورد نظر مردم را تولید کند.
به عنوان مثال ، در سال 1971 ، دلار آمریکا از استاندارد طلا خارج شد - دلار دیگر با طلا قابل بازخرید نبود و قیمت طلا دیگر به هیچ یک از دلارها برابر نمی شد. اگر اقتصاد متوقف شود ، ارزش دلار آمریكا هم در داخل از طریق تورم و هم در سطح بین المللی از طریق نرخ ارز تغییر می كند. انفجار اقتصاد ایالات متحده جهان را در یک دوره تاریکی مالی فرو خواهد برد ، بنابراین بسیاری از کشورها و نهادهای دیگر بی وقفه در تلاشند تا اطمینان حاصل کنند که هرگز این اتفاق نخواهد افتاد.
امروزه ارزش پول (نه فقط دلار ، بلکه بیشتر ارزها) صرفاً براساس قدرت خرید آن ، همانطور که تورم تعیین می کند ، تعیین می شود. به همین دلیل است که چاپ پول جدید ثروتی برای یک کشور ایجاد نمی کند. پول با نوعی تعامل همیشگی بین چیزهای واقعی و ملموس ، تمایل ما به آنها و ایمان انتزاعی ما به آنچه ارزش دارد ایجاد می شود. پول از آن جهت ارزشمند است که ما آن را می خواهیم ، اما فقط به این دلیل می خواهیم که بتواند محصول یا خدمات دلخواهی را برای ما به دست آورد.
پول چگونه اندازه گیری می‌شود ؟
اما دقیقاً چه مقدار پول در اقتصاد وجود دارد و چه اَشکالی دارد؟
اقتصاددانان و سرمایه گذاران برای تعیین وجود تورم این سوال را همیشه از خود می پرسند. پول به سه دسته تقسیم می شود تا برای اهداف اندازه گیری بیشتر قابل تشخیص باشد:
1- این دسته از پول شامل کلیه اسکناس های فیزیکی سکه و ارز ، سپرده های بانکی و حساب های جاری هستند. این دسته از پول کمترین این سه مورد است و در اصل پولی است که برای خرید چیزها و پرداخت ها استفاده می شود که به آن پول فعال هم گفته می‌شود.
2- این دسته با معیارهای گسترده تر، تمام پول موجود در دسته اول و تمام سپرده های مدت دار سپرده های پس انداز و صندوق های غیر موسسه بازار پول را شامل می‌شود. این دسته نشان دهنده پولی است که می تواند به راحتی به پول نقد تبدیل شود.
3- گسترده ترین طبقه پول ، دسته سوم است که تمام پول موجود در دسته دوم را با هم ترکیب می کند و تمام سپرده های مدت دار ، صندوق های موسسه بازار پول ، قراردادهای خرید کوتاه مدت و سایر دارایی های نقد بزرگتر را به آن اضافه می کند.
با اضافه کردن این سه دسته به هم ، به عرضه پول یک کشور یا مقدار کل پول در یک اقتصاد می رسیم.
پول فعال
دسته اول شامل آنچه به عنوان پول فعال شناخته می شود - ارزش کل سکه ها و ارز کاغذی در گردش است. میزان پول فعال فصلی، ماهانه، هفتگی و روزانه در نوسان است. در ایالات متحده، بانک های فدرال رزرو ارز جدیدی را برای وزارت خزانه داری ایالات متحده توزیع می کنند. بانک ها به مشتری وام می دهند که با گردش آن، پول فعال می شود.
تقاضای متغیر برای پول نقد برابر است با کل پول فعال در حال نوسان. به عنوان مثال ، افراد به طور معمول چک حقوق را نقد می کنند یا در آخر هفته از دستگاه های خودپرداز برداشت می کنند ، بنابراین در روز کاری پول نقد فعال تر از روز غیر کاری است. تقاضای عمومی برای پول نقد در زمان های خاص کاهش می یابد - به عنوان مثال به دنبال فصل تعطیلات دسامبر
پول چگونه ایجاد می شود
در مورد چرایی و چگونگی ایجاد پول در اقتصاد بحث کرده ایم ، اما عامل مهم دیگر در مورد پول و اقتصاد این است که چگونه بانک مرکزی یک کشور می تواند بر عرضه پول تأثیر بگذارد و آن را دستکاری کند.
اگر بانک فدرال بخواهد برای تحریک فعالیت اقتصادی مقدار پول در گردش را افزایش دهد، می تواند پول چاپ کند. با این حال، صورتحساب های فیزیکی تنها قسمت کوچکی از حجم پول است.
روش دیگر بانک مرکزی برای افزایش عرضه پول ، خرید اوراق بهادار با درآمد ثابت دولت در بازار است. وقتی بانک مرکزی این اوراق بهادار دولتی را خریداری می کند ، پول را وارد بازار می کند و عملاً به دست عموم می رسد. یک بانک مرکزی مانند بانک فدرال چگونه هزینه این کار را پرداخت می کند؟ هر چقدر عجیب به نظر برسد ، بانک مرکزی به سادگی پول ایجاد می کند و آن را به کسانی که اوراق بهادار را می فروشند منتقل می کند .
گزینه دیگر اینکه، بانک فدرال می تواند نرخ بهره را کاهش دهد و به بانک ها اجازه می دهد وام یا اعتبار کم هزینه - پدیده ای به نام پول ارزان - ارائه کنند.
برای کاهش حجم پول ، شاید برای کاهش تورم ، بانک مرکزی برعکس عمل می کند و اوراق بهادار دولتی را می فروشد. پولی که خریدار با آن به بانک مرکزی می پردازد اساساً از گردش خارج می شود. بخاطر داشته باشید که ما در این مثال تعمیم می دهیم تا کارها ساده باشد.
بانک مرکزی نمی تواند برای همیشه پول چاپ کند. اگر پول زیادی صادر شود ، ارزش آن ارز مطابق با قانون عرضه و تقاضا کاهش می یابد.
به یاد داشته باشید ، تا زمانی که مردم به پول آن کشور اعتقاد دارند، بانک مرکزی می تواند مقدار بیشتری از آن را منتشر کند. اما اگر فدرال رزرو پول زیادی صادر کند ، مانند هر چیزی که عرضه آن بیشتر از تقاضا باشد ، ارزش آن پایین می آید. بنابراین ، بانک مرکزی نمی تواند به سادگی هر طور که می خواهد پول چاپ کند.