چرا زنان در زمان کرونا از لحاظ اقتصادی بیشتر آسیب دیده‌اند
داده‌های جدید نشان می‌دهد که زنان به سرعت مردان از لحاظ اقتصادی بعد از کرونا بهبود نمی‌یابند. آسیب اقتصادی نامتناسبی که همه گیری به زنان وارد کرده است بسیاری از افراد را غافلگیر کرده است. اما نابرابری‌های طولانی مدت زنان را به ویژه آسیب پذیر می‌کند.
بنیاد گیتس امروز یافته‌های جدیدی را از گروه اوراسیا و سازمان بین المللی کار، همراه با مجمع برابری نسل زنان سازمان ملل منتشر کرد و مستنداتی ساخت که چرا زنان در سراسر جهان بیشترین آسیب را از نظر اقتصادی در زمان کرونا دیده‌اند و بهبودی آنها با کمترین سرعت انجام می شود.
آنیتا زیدی، رئیس بخش برابری جنسیتی بنیاد گیتس می‌گوید: "این فقط موضوع مختص کشورهای شمال جهان نیست." "این موضوع ممربوط به همه جا است."
در طول بیماری همه گیر کرونا، بیکاری برای زنان و مردان افزایش یافته است اما مشاغل مربو به مردان با سرعت بیشتری در حال برگشت به شرایط عادی است.
- یکی از دلایل آن این است که زنان بیشتر در صنایعی که به دلیل همه گیری و انسداد مختل شده اند کار می کنند.
بر اساس اطلاعات جدید، نسبت مشابهی از مردان و زنان در طی همه گیری شغل خود را از دست داده اند اما تعداد کمتری از زنان استخدام می شوند. احتمالاً امسال 13 میلیون زن کمتر از سال 2019 شاغل خواهد بود.
زنان در خط مقدم مبارزه با COVID-19 هستند اما تعداد کمی از آنها در تصمیم گیری نقش دارند
یکی از دلایل عمده این شکاف اشتغال این است که زنان بیشتری در صنایعی مشغول به کار هستند که هنوز از کار خاموش هستند. خرده فروشی، گردشگری، مهمان سراها، رستوران ها و غیره. مورد دیگر مراقبت از کودکان است: با بسته بودن مدارس و مهد کودک‌ها، بسیاری از زنان در سراسر جهان چاره ای جز ترک شغل خود برای نگهداری از فرزندان خود ندارند. قبل از همه گیری، یک چهارم زنان بیش از 9 ساعت در روز را به مراقبت از فرزندان خود می پرداختند. اکنون یک سوم حداقل آن زمان را صرف می کند.
زنان به طور نامتناسب زمان بیشتری را برای مراقبت از کودکان صرف می کنند ، عدم تعادلی که با شیوع بیماری همه گیر می شود.
زیدی می گوید: "مردم فقط از منظر سلامتی به همه گیری فکر می‌کنند." "هیچ کس به این فکر نکرده است که آسیب هایی که به آموزش، مدرسه و مراقبت از کودکان وارد می شود واقعاً چیست؟"
چشم انداز و اولویت‌های زندگی فراتر از همه‌گیری تا حد زیادی از مسئولیت ناشی می‌شود. نیروهای کار COVID-19 در طول بحران بسیار زیاد شده اند - 225 نفر در 137 کشور وجود دارند - اما زنان فقط یک چهارم صندلی های خود را پر می کنند. به طور گسترده تر، در حالی که زنان 70 درصد از کارکنان بهداشت و درمان را تشکیل می دهند آنها فقط 25 درصد از رهبران مراقبت‌های بهداشتی را تشکیل می دهند.
این خلا زیادی در دانش و مراقبت‌های اساسی در زندگی بسیاری از زنان ایجاد می‌کند اما رتبه رسمی لازم را کسب نمی کند. زیدی می گوید برنامه‌های بهداشتی زنان، مانند پیشگیری از بارداری، خدمات ضروری در هنگام قرنطینه محسوب نمی‌شوند. در نتیجه حدود 12 میلیون زن دسترسی به پیشگیری از بارداری را از دست داده‌اند که منجر به 1.4 میلیون بارداری ناخواسته می‌شود.
اثرات تجمعی شغل‌های از دست رفته مراقبت از کودکان غیرقابل تحمل و بارداری‌های بدون برنامه فقر را افزایش می دهد. قبل از همه گیری، نرخ فقر جهانی با نرخ 2.5 درصد در حال کاهش بود. برآورد می شود امسال نرخ فقر 9 درصد افزایش یابد.
با توجه به یافته‌های جدید امکان تغییر این روند وجود دارد. داده‌های گروه اوراسیا نشان می‌دهد که ارائه مراقبت از کودکان برای زنان 3 تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی به اقتصاد جهانی (از نظر برابری قدرت خرید) اضافه می کند، در حالی که برنامه‌های انتقال پول مبالغ کمی که برای زنان با درآمد کمتر از دو دلار در روز توزیع می شود - می تواند حدود 100 میلیون زن را از فقر نجات دهد.
بنیاد گیتس متعهد شده است که طی 5 سال آینده 2.1 میلیارد دلار به منظور توانمندسازی اقتصادی زنان، بهداشت و برنامه ریزی خانواده و توسعه رهبری کمک کند. زیدی می گوید: "فقر جنسیتی است" - بنابراین راه حل ها باید جنسیت را در نظر بگیرند.