نگاهی به نمایش دارما به کارگردانی آوا حدادی
دارما به کارگردانی آوا حدادی نمایشی است که تا 5 خرداد هرشب ساعت 19:30 در تالار هنر سالن اصلی به روی صحنه می‌رود. قبل از این‌که بخواهم این گزاره را به نمایش الصاق کنم که نیاز تئاتر اصفهان چنین نمایش‌هایی است باید بنویسیم، «دارما» یک اثر فاخر است که چرایی خودکشی را فلسفه‌وار شکل میدهد و در روح یک دختر بچه جیب‌هایش را پر از پیراشکی می‌کند و خود را ته دریا غرق. ویژگی اصلی این نمایش ایجاد سمپاتی بی‌نظیر بیننده با کاراکتر دختر بچه، ویرجینیا است. اگر چنین کاراکتری در نمایش مذکور نبود به واقع جای گفت‌وگو برای بیننده باقی نمی‌گذاشت. تنها نکته‌ای که منِ مخاطب را اذیت کرد این بود که در پایان نمایش مولف توضیح میدهد. این چیستی را خود بیننده باید کشف کند نه به صورت مستقیم از زبان مولف بشنود که چه چیزی را تماشا کرده. نمایش سوژه‌های بی‌نظیری برای عکاسان دارد و باور دارم که بعد از تئاتر «تیک تاک» رادنوش مقدم شگفت‌زدگی مخاطب از میزان‌سن و گریم‌ها را به همراه خواهد داشت. اسامی خاصی که برای کاراکترهای قصه انتخاب شده است قبل از هرچیزی عقبه ادبی دارند. «مغازه خودکشی» ژان تولی تنها ایجاد کننده پیرنگ و استعاره در قصه است و مولف دو بُعد را به صورت موازی پیش برده است. آوا حدادی که خود نویسندگی این نمایش را برعهده داشته با موشکافی، ادبیات تطبیقی و برتولت برشتِ فاصله‌گذار با مخاطب را به رشته تحریر درآورده. البته این نکته را از نظر سلیقه‌ای مطرح کنم که دوست داشتم کلیت پروژه را در یک بلک باکس مشاهده می‌کردم چرا و...