نقد فیلم قهرمان | تکرار جدایی، اداهای اُسکاری

قهرمان ساخته اصغر فرهادی از دیگر نشانه هایی است که سینما در ایران تبدیل به فرصتی برای یک اعتراض اجتماعی شده و عملا تعریف جدیدی از درام و ملودرام هایی با پایان باز دارد. این جمله ابدا به این معنا نیست که فیلم بد است. فیلم خوبی است، اما فرصتی برای خوب شدن میان آن همه چرایی نمی یابد. در همین ابتدای یادداشتم بگویم که به هیچ عنوان نمی خواهم با نقد این فیلم جریان سازی کنم، چرا که این فیلم خود بیش از اندازه جریان ساخته است. همانطور که در نقد آثار گذشته فرهادی به آن اشاره داشتم، شک و نتیجه اخلاقی حاصل از آن که اساسا اخلاقی و انسانی نیست، تم اصلی کارهای فرهادی است. فیلم برای من در 40 دقیقه ابتدایی تمام شد. درست از جایی که محسن تنابنده، که به نظر من موتور فیلم است و بازی منحصر به فردی از خود ارائه داده، از گذشته رحیم حرف می زند و اینکه به خاطر او مجبور شده جهیزیه دخترش را بفروشد، همه داستان فهمیده می شود. فیلمنامه های فرهادی همواره با شک جذابیت ایجاد می کنند و...

برای مطالعه کامل این نقد به مجله سینمایی برداشت بلند مراجعه کنید