موقعیت‌های long و short در معاملات فارکس
درک اصول اولیه در فارکس برای همه معامله گران مبتدی ضروری است. گرفتن یک موقعیت خرید یا فروش به این بستگی دارد که آیا معامله‌گر فکر می‌کند که یک ارز نسبت به ارز دیگر افزایش می‌یابد (بالا می‌رود) یا کاهش می‌یابد (پایین می‌آید). به بیان ساده، وقتی معامله‌گر فکر می‌کند که یک ارز افزایش می‌یابد، ارز اصلی را «long» و وقتی معامله‌گر انتظار دارد ارزش ارز کاهش یابد، ارز اصلی را «short» می‌کند.
موقعیت در معاملات فارکس چیست؟
موقعیت فارکس مقدار ارزی است که متعلق به یک فرد یا نهادی است که پس از آن در معرض حرکات ارز در برابر سایر ارزها قرار دارد. موقعیت می تواند sell یا buy باشد. موقعیت فارکس سه ویژگی دارد:
- جفت ارز زیربنایی
- جهت (بای یا سل )
- اندازه
معامله گران می توانند در جفت ارزهای مختلف موقعیت داشته باشند. اگر انتظار داشته باشند قیمت ارز افزایش یابد، می‌توانند بای شوند. اندازه موقعیتی که آنها می گیرند به نیازهای حقوق صاحبان سهام و حاشیه حساب آنها بستگی دارد. معامله گران باید همیشه از مقدار مناسبی اهرم استفاده کنند.
داشتن یک موقعیت بای یا سِل در فارکس به چه معناست؟
داشتن یک موقعیت لانگ یا بای در فارکس به معنای شرط بندی روی یک جفت ارز برای بالا رفتن یا کاهش ارزش است. لانگ یا شُرت، اساسی ترین جنبه تعامل با بازارها است. وقتی یک معامله گر لانگ می شود، تراز سرمایه گذاری مثبتی در دارایی خواهد داشت، با این امید که دارایی قدردانی شود. وقتی کوتاه باشد، تراز سرمایه گذاری منفی خواهد داشت، با این امید که دارایی کاهش یابد تا بتوان آن را با قیمت پایین تری در آینده بازخرید کرد.
موقعیت لانگ یا بای چیست و چه زمانی باید آن را معامله کرد؟
موقعیت خرید معامله ای است که در آن معامله گر انتظار دارد که جفت ارز اصلی افزایش یابد. به عنوان مثال، هنگامی که یک معامله گر یک سفارش خرید را اجرا می کند، در ابزار اساسی که خریده است، یعنی USD/JPY، موقعیت خرید را حفظ می کند. در اینجا آنها انتظار دارند که دلار آمریکا در برابر ین ژاپن افزایش یابد.
معامله گران برای ورود به موقعیت های خرید به دنبال سیگنال های خرید هستند. اندیکاتورها توسط معامله گران برای جستجوی سیگنال های خرید و فروش برای ورود به بازار استفاده می شوند.
نمونه ای از سیگنال خرید زمانی است که یک ارز به سطح حمایت سقوط می کند. در نمودار زیر USD/JPY به 110.274 کاهش می یابد اما چندین بار در آن سطح پشتیبانی می شود. این سطح 110.274 تبدیل به یک سطح حمایتی می شود و به معامله گران سیگنال خرید برای زمانی که قیمت به آن سطح کاهش می یابد ارائه می دهد.
مزیت بازار فارکس این است که تقریباً 24 ساعته معامله می شود. برخی از معامله گران ترجیح می دهند در طول جلسات تجاری اصلی مانند جلسه نیویورک، جلسه لندن و گاهی اوقات در جلسه سیدنی و توکیو معامله کنند زیرا نقدینگی بیشتری وجود دارد.
موقعیت شُرت یا سِل چیست و چه زمانی باید آن را معامله کرد؟
پوزیشن سِل اساساً برعکس پوزیشن لانگ است. هنگامی که معامله گران وارد یک موقعیت فروش می شوند، انتظار دارند قیمت ارز پایه کاهش یابد. سِل گرفتن روی یک جفت ارز به معنای فروش ارز اصلی به این امید است که قیمت آن در آینده کاهش یابد و به معامله‌گر اجازه می‌دهد تا همان ارز را در تاریخ بعدی اما با قیمت پایین‌تر بخرد. تفاوت بین قیمت فروش بالاتر و قیمت خرید پایین تر، سود است. برای ارائه یک مثال عملی، اگر یک معامله گر USD/JPY شورت کند، دلار را برای خرید ین می فروشد.
معامله گران برای ورود به پوزیشن های فروش به دنبال سیگنال های فروش هستند. یک سیگنال فروش رایج زمانی است که قیمت ارز پایه به سطح مقاومت برسد. سطح مقاومت، سطح قیمتی است که شرکت زیربنایی برای شکستن بالاتر از آن تلاش کرده است. در نمودار زیر USD/JPY به 114.486 افزایش یافته و در تلاش برای افزایش بیشتر است. این سطح به یک سطح مقاومت تبدیل می شود و زمانی که قیمت به 114.486 رسید سیگنال فروش را به معامله گران ارائه می دهد.
برخی از معامله گران ترجیح می دهند فقط در طول جلسات معاملاتی اصلی معامله کنند، اگرچه اگر فرصتی پیش بیاید، معامله گران می توانند تقریباً در هر زمانی که بازار فارکس باز است، معامله خود را انجام دهند.